DE STEMPEL
Artikel geschreven door Ingrid Timmermans van Hond en Baas begeleiding
Ik word soms erg moe van de mensen die buitenlandse honden direct een stempel geven.
Een stempel van: niet of slecht gesocialiseerd, getraumatiseerd, bang voor, die kunnen hier niet leven.
Ik werk met vele honden, niet alleen buitenlandse honden. En weet je wat? Ze hebben allemaal een rugzakje bij zich. Het ene rugzakje zat al vol toen de hond bij deze baas kwam, het andere rugzakje was nog niet zo gevuld en nu kan het touwtje bovenaan niet meer worden dichtgeknoopt.
Zelfs al hebben mensen een pup van een erkende fokker, dan nog kan er een rugzakje zijn.
Wat is dat nu met de buitenlandse hond?
Ja, ze kunnen nogal wat meegemaakt hebben in hun jonge leven.
Denk aan:
- Geboren zijn op straat,
- Opgroeien zonder moeder of broertjes en zusjes
- Weggeschopt worden bij plekken waar eten te vinden is
- Gevangen worden en in het asiel gegooid
- Aangevallen door andere honden....
- Dan de reis naar een ander land,
- Nieuwe geluiden, geuren, mensen,
- Opeens tussen 4 muren leven,
- Aan een lijn lopen.
Dat zijn allemaal heftige ervaringen. En de ene hond kan daar makkelijker mee omgaan dan de ander.
Het aller- echt allerbelangrijkste is hoe wij als mens omgaan met de hond.
Ik heb honderden keren zien gebeuren dat de hond echt ver weg was, onbereikbaar, bang voor alles en iedereen, uitviel, of wegkroop, zich afsloot, onbenaderbaar leek en na maanden een totaal andere hond werd. Hoe?
Omdat er begrip was, geduld, de hond alle ruimte
en tijd kreeg om er te zijn.
Het trieste is dat honden uit het buitenland ook vaak niet getraumatiseerd zijn als ze als ze hier aankomen,
maar getraumatiseerd raken als ze hier zijn.
Dit zijn bijvoorbeeld honden die de eerste maanden alles hartstikke goed doen, blij lijken, makkelijk zijn en prima met bezoek en andere honden kunnen. Daar ligt dan ook de moeilijkheid, want hoe kan je nu zien dat het voor deze honden eigenlijk allemaal een beetje te veel is?
Opeens wordt er naar bezoek dat opstaat gegromd, of zelfs gebeten. De hond in het park wordt fel weg geblaft.
Een jogger mag niet meer passeren. Zomaar een paar voorbeelden.
Dit kan allerlei oorzaken hebben:
- Er wordt te veel met ze gedaan,
- Ze moeten voldoen aan bepaalde verwachtingen,
- Ze moeten meteen meelopen aan een lijn, liefst ook nog een best eindje,
- Ze moeten aangeraakt kunnen worden, overal en door iedereen,
- Ze moeten met andere honden om kunnen gaan (ze komen toch van de straat, dan zijn ze toch juist sociaal met andere honden?) dus we ontlopen geen honden,
en zo kan ik nog even doorgaan.......
Vooral het stempel ‘getraumatiseerd’ wil ik naar voren halen. Waarom?
Omdat iedere hond, WEL of NIET uit het buitenland, een trauma kan hebben meegemaakt.
We kunnen dat heel zwaar maken, zielig vinden, maar daar helpen we de hond niet mee. Een trauma, een overweldigende ervaring, heeft invloed op onze diepste gevoelens en op de kern van wie we zijn. Zo is het ook bij honden. Een trauma kan net opgelopen zijn of een eerdere gebeurtenis in het verleden zijn.
- Besef dat bij buitenlandse honden de reis hiernaartoe, hun bekende omgeving verlaten, al een schokkende ervaring kan zijn.
- Dit houdt niet in dat je een zwaar getraumatiseerde hond in huis krijgt.
- Dit houdt in dat je rekening moet houden met de hond en hem alle tijd en ruimte moet geven om te kunnen herstellen en verwerken.
Een trauma heeft invloed op de automatische, fysieke en hormonale reacties van het lichaam. Je ziet dan vaak dat het lichaam waakzaam blijft, alert. Overgevoelig voor prikkels. Daarom is rust zo belangrijk, om het lichaam te laten ervaren dat het gevaar geweken is.
Getraumatiseerde honden maken veel meer stresshormonen aan dan normaal.
Normaal gesproken reageren honden op gevaar met een tijdelijke verhoging van stresshormonen.
Zodra het gevaar is geweken, lossen die op en keert het lichaam terug naar de normale staat.
Bij getraumatiseerde honden duurt het veel langer voordat het gehalte van de stresshormonen terugkeert naar de beginwaarde. Bovendien pieken hun stresshormonen sneller in reactie op lichte stressvolle prikkels.
Het stresshormoon-systeem schiet tekort en kan niet meer naar een evenwichtige toestand komen.
Een hond, iedere hond, kan getraumatiseerd zijn.
Het is geen ziekte. Het is een verwonding. Die kan helen.
Laten we niet gaan stempelen, maar laten we de honden helpen zich veilig te voelen.